Buty do odtwórstwa historycznego były wykonywane przez rzemieślników tradycyjnymi metodami, i zazwyczaj produkowane z naturalnej skóry różnego rodzaju. Były one więc nie tylko dość niewygodne dla nieprzyzwyczajonych osób, ale również wymagały dużo konserwacji i pielęgnacji, zwłaszcza jeśli były to buty wysokie, lub też wykorzystywane podczas wielu pokazów. Intensywne używanie takich butów potrafiło bardzo je zużyć, dlatego wielu kolegów, w tym i ja, wolało profilaktycznie stosować nowoczesne preparaty do ich konserwacji.
Preparaty do konserwacji i pielęgnacji butów
Naturalna skóra miała bardzo nieprzyjemną tendencję do odkształcania się i twardnienia, zwłaszcza pod wpływem wody, a buty pozostawione w szafie na sezon zimowy często były bardzo niewygodne po ich ponownym założeniu, i wymagały dość dużo pracy by przywrócić je do poprzedniego kształtu. Przy dość intensywnym używaniu ich na pokazach potrafiły bardzo szybko się ścierać, co po kilku wyjazdach zaczynało wyglądać niezbyt reprezentacyjnie i mogło prowadzić do rozerwania materiału. Dlatego też wielokrotnie testowaliśmy różne polecane środki do pielęgnacji butów, chcąc zapewnić obuwiu jak największą żywotność. Bezbarwne pasty do butów były tu niemal podstawowym preparatem, gdyż pozwalały na większą ochronę skórzanej powierzchni i nieznacznie ją nawilżały, zapobiegając nagłym rozdarciom i kurczeniu się materiału. W niewielkim stopniu chroniły również przed uszkodzeniami mechanicznymi, które czasem zdarzały się na wyjazdach, zwłaszcza rzemieślnikom. Spośród wszelkich preparatów do konserwacji, z jakimi mieliśmy do czynienia, niewątpliwie najczęściej przydającym się i najbardziej skutecznym był oczywiście tłuszcz do skóry, zwłaszcza odmiana przeznaczona do pielęgnacji naturalnej skóry. Nie był to środek wyłącznie do konserwacji butów, aczkolwiek kilka odmian było przeznaczonych wyłącznie do tego celu. Tłuszcze pozwalały na nawilżenie i zmiękczenie skórzanej powierzchni, podobnie jak pasta aczkolwiek w o wiele większym stopniu, i zapobiegały pękaniu materiału, rozciąganiu się, ale również pozwalały zachować naturalny kolor.
Najlepsze odmiany zawierały w sobie wiele różnych preparatów do konserwacji materiału, dzięki czemu były bardziej uniwersalne i o wiele skuteczniejsze niż pasty i pozwalały na znaczne wydłużenie żywotności obuwia. Jednocześnie nie miały tendencji do brudzenia pozostałych części odzieży, bo wchłaniały się w powierzchnię skóry dość szybko, zwłaszcza jeśli była ona dość wyschnięta, i z reguły bywały całkowicie przezroczyste.